Yanık Tesbih

Bugünkü derste Tevbe sûresinin 61-72. ayetlerinin on küsur eserden hazırladığımız tefsirlerini Hocamıza arz ettik ve kendilerinin yorumlarını dinledik.

Hocamız her ayetle alâkalı pek güzel açıklamalar yaptı ama kalblerimize en çok tesir eden husus en sonda anlattığı hadise ve ondan çıkarttığı ibretti:

Bir Hak dostu büyük vecd içinde tesbih çekiyor; Sübhânallah, Elhamdülillah, Allahu Ekber dedikçe kâinatın zerrelerinin de kendisiyle beraber zikrettiğini duyuyormuş.

Bir aralık yanındaki talebe aklına gelmiş ve ona da işittirircesine sesini yükseltmiş. Tam o esnada Hazretin önünde manevi bir perde açılıvermiş, başka bir buud aralanmış.

Bakmış ki elindeki tesbihin her tanesi bir yıldız gibi ışık saçıyor, parıl parıl parlıyor; sadece bir tesbih tanesi ise adeta simsiyah, yanık ve kupkuru görünüyor.

Hazret hayretle meseleyi anlamaya çalışırken bir ses duymuş:

Yıldız gibi olan taneler sırf Allah rızası için yaptığın zikirle çekilmiş olanlar;

o kupkuru ve simsiyah tane ise “duysunlar, desinler, görsünler” düşüncesiyle nurunu kaçırdığın zikirden geriye kalan.

Muhterem Hocamız bunu anlattı ve ekledi:

Tesbih telafi edilebilir fakat ya nuru kaçırılan ömürlere ne demeli?!.

Allah muhafaza, ya bir ömür, hizmet ediyoruz zannedip de hep görünmede kalmışsak ve ötede hayatımızın tesbih tanelerini kapkara ve kupkuru bulursak, nice olur halimiz!..