"MEVSİM" Hikayeleri... :)

"Beni Nasıl Seviyorsun???"

Nasil seviyorsun?
Hz.Aişe, peygamberimizle yeni evlenmişti.eşinin kendisini sevip sevmedigini merak etmekteydi.ya da kendisini ne kadar ve nasil sevdigini..
Aişe bu düşüncesini peygamber efendimizle konusmadan edemedi.
"ey 'in resulü,ben seviyor musun?"
"evet,ya aişe tabi seviyorum!".
Aişe dahasini da merak ediyordu.acaba nasil seviyordu? Hemen sordu.
"beni nasil seviyorsun?"
peygamberimiz sevgi şeklini tanimladi eşine;
"kördüğüm gibi."
bu cevap hz. Aişe'yi cok sevindirdi.çünkü kördügüm acilamazdi.açilmayan, bitmeyen sirli bir sevgi demekti.
Alacagi cevap onu çok mutlu ettigi için, Hz. Aişe kadinca br ihtiyaçla sik sik sorardi:
"ey 'in resulü, kördüğüm ne alemde?"
peygamberimiz, aişe'yi memnun eden cevabi verdi her defasinda:
"ilk günkü gibi..."
sevmekte de eşsizdi o...
O aynaydi:
yarattigi varliklari çok seven ve onlar tarafindan da çok sevilen vedud'un...

1957 yılında bir derginin “Mekteplerde din ve ahlak derslerinin okutulmasına taraftar mısınız?” sorusuna, değerli bilim adamlarımızdan (merhum) Mahzar Osman’ın verdiği cevap şudur:

Tamamen…Çünkü, “Dünyada en esaslı terbiye cemiyet için dindir. Maneviyata dayanmayan, din terbiyesi almayan cemiyetlere sonradan yapılan telkinler kuvvetli dahi olsa tesirli olamaz. Dinî an‘aneye her fert ırsi surette ve doğuştan bağlıdır. Dinin üzerine kurulan aile terbiyesinde daha ciddi esaslar vardır. …

Hayatın ıstıraplarına karşı en büyük teselli gücünü insanlar imanda bulur. Dinî terbiye insanı nefsine, ailesine, vatan ve milletine ve bütün insanlığa kötülük yapmaktan alıkoyar. Allah’ın verdiği nimetlere, anne ve babasına hürmet göstermeyen bir gence ne kadar yüksek tahsil görürse görsün insan teessüfle bakmaktan kendini alamaz..

Allah dostlarından....
Bir gün Karaköy'e geçmek üzere kayıkçılara:
- Bugün param yok, Allah için beni karşıya kim geçirir? teklifinde bulunur. Ses çıkmaz. Az sonra biri :
- Ben diye talip olur ve götürür.

O günün gecesi o kayıkçı, rüyasında kıyamet kopmuş, mizan kurulmuş, herkes amellerine göre muamele olunurken, şaşkın, sıratı geçmekkorkusu ve düşünenlerin dehşeti içinde iken ona bir el uzanıp selamete götürür.
Kayıkçı:
- Siz kimsiniz? Bu badireden beni kurtardınız, diye sual edince:
- Ben iki cihan serverinin mağara arkadaşı Ebu Bekir Sıddıyk'ım. evlatlarımıza hizmet eli uzatanlara, imdad elimiz böyle ulaşır, buyururlar.

Hatıratım, Ali Erol

paylaşım için teşekkürler..

Efsane Wimbledon un ilk zenci Şampiyonu Arthur Ashe kan naklinden kaptığı AIDS den ölüm döşeğindeydi.

Hayranlarından biri sordu.
"Tanrı böylesine kötü bir hastalık için neden seni seçti?"
Arthur Ashe cevap verdi:
"Tüm dünyada 50 milyon çocuk tenis oynamaya başlar, 5 milyonu tenis oynamayı öğrenir, 500 bini profesyonel tenisçi olur, 50 bini yarışmalara girer, 5 bini büyük turnuvalara erişir, 50 si Wimbledon a
kadar gelir, 4 ü yarı finale, 2 si finale kalır.

Elimde şampiyonluk kupasını tutarken Tanrı ya
"Neden ben?" diye hiç sormadım. Şimdi sancı çekerken, Tanrı ya nasıl
"Niye ben?" derim..?

Mutluluk insanı tatlı yapar.
Başarı ışıltılı..
Zorluklar güçlü..
Hüzün insanı insan yapar, yenilgi mütevazı..
Tanrı ya asla "Neden ben" diye sormayın.
Ne olacaksa olur...

Uzakdoğu’da bir budist tapınağı, bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu. Burada geçerli olan incelik; anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti. Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi.

Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi. Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu, o yüzden kapıda herhangi bir tokmak, çan veya zil yoktu. Bir süre sonra kapı açıldı, içerdeki budist, kapıda duran yabancıya baktı. Bir selamlaşmadan sonra söz’süz konuşmaları başladı. Gelen yabancı, tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu.

Budist bir süre kayboldu, sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve bu kabı yabancıya uzattı.

Bu, yeni bir arayıcıyı kabul edemeyecek kadar doluyuz demekti.

Yabancı tapınağın bahçesine döndü, aldığı bir gül yaprağını kabın içindeki suyun üstüne bıraktı.

Gül yaprağı suyun üsünde yüzüyordu ve su taşmamıştı.

İçerideki budist saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı.

Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardı.

Bir gün, bir adam ellerini açıp yalvardı:

"Allahım! Konuş benimle!"

Tam o sırada bir çayırkuşu adamın bahçesinde en son şarkısını söylüyordu. Ama adam çayırkuşuna hiç kulak vermedi ve yakarmaya devam etti:

"Allahım! Konuş benimle!"

Az sonra hava aniden kapandı, gökgürültüsü ve şimşekle birlikte kuvvetli bir yağmur başladı. Fakat adam bunlara hiç aldırış etmedi, yakarmaya devam etti:

"Allahım! Seni görmeme izin ver!"

O böyle yalvarırken, sağanak yağmur sona ermiş ve güneş bütün ihtişamıyla ışıklarını adamın evine kadar taşımaya başlamıştı. Fakat adam bu manzaraya aldırış bile etmedi. Her gün gördüğü birşey değilmiydi bu? Yalvarmaya devam etti adam:

"Bana bir mucize göster Allahım!"

Böyle yalvarırken, yakınlardaki evlerden birinden yeni doğmuş bir bebeğin ağlayışları geliyordu kulağına ama o bunu da farketmedi. Üzüntüsünden ağladı, ağladı...

" Cevap ver bana Allahım! Burada olduğunu bilmemi sağla!"

Tam o an, bir kelebek gelip adamın koluna konmuştu. Ama görmemekte, duymamakta ve bilmemekte ısrar eden adam öbür eliyle kelebeği iteleyip kovdu. Sonra da:

"Allahım!" Neden, neden bana bir cevap vermiyorsun?"

diye ağlayıp, yakınmaya devam etti...

Yaşamın anlamını kavramak için dünyayı dolaşmaya çıkan bir genç, gezdiği ülkelerden birinde ünlü bir bilgeyi ziyarete gitmişti.

Gezgin genç, bilgenin yaşadığı evde, tüm duvarların kitaplarla kaplı olduğunu gördü.

Fakat evi dikkatle gözden geçirdikten sonra , yerde bir kilim, duvar dibinde yatak olarak kullanılan bir sedir, ortada ise bir masa ve sandalyeden başka evde hiçbir eşyanın olmadığını gördü ve merakla sordu:

-"Neden hiç eşyanız yok?" dedi. "Koltuklarınız, kanepeleriniz, büfeleriniz.... Onlar nerede?"

Bilge, bu soruya karşılık olarak kendi bir soru sordu gezgin gence;

-"Senin de yalnızca, sırtında taşıdığın küçük bir çantan var, yavrum" dedi. "Peki, senin eşyaların nerede?"

Gezgin genç, kendini savunurcasına yanıtladı bu soruyu:

-"Ama görüyorsunuz.... Ben yolcuyum."

Ünlü bilge, hak verircesine güldü:

"Ben de öyle, yavrum" ..

keşke yolcu olduğumuzu kabullenebilsek herbirimiz, ne var ki bekleme salununda durduğumuz süre uzadıkça sahibi sanıyoruz bu geçici salonun..

paylaşım için teşekkürler, elinesağlık

mevsim demiş ki:: Efsane Wimbledon un ilk zenci Şampiyonu Arthur Ashe kan naklinden kaptığı AIDS den ölüm döşeğindeydi.

Hayranlarından biri sordu.
"Tanrı böylesine kötü bir hastalık için neden seni seçti?"
Arthur Ashe cevap verdi:
"Tüm dünyada 50 milyon çocuk tenis oynamaya başlar, 5 milyonu tenis oynamayı öğrenir, 500 bini profesyonel tenisçi olur, 50 bini yarışmalara girer, 5 bini büyük turnuvalara erişir, 50 si Wimbledon a
kadar gelir, 4 ü yarı finale, 2 si finale kalır.

Elimde şampiyonluk kupasını tutarken Tanrı ya
"Neden ben?" diye hiç sormadım. Şimdi sancı çekerken, Tanrı ya nasıl
"Niye ben?" derim..?

Mutluluk insanı tatlı yapar.
Başarı ışıltılı..
Zorluklar güçlü..
Hüzün insanı insan yapar, yenilgi mütevazı..
Tanrı ya asla "Neden ben" diye sormayın.
Ne olacaksa olur...

Mutluluk insanı tatlı yapar.
Başarı ışıltılı..
Zorluklar güçlü..
Hüzün insanı insan yapar, yenilgi mütevazı..
Tanrı ya asla "Neden ben" diye sormayın.
Ne olacaksa olur...

nefis

hamur yumruklandıkça daha iyi olur insan da hayatta zorluklarla güçlüklerle ve imtihanlarla kemale doğru yol alır tabii ki yeise düşmedikçe paylaşım için teşekkürler. alkış