Sana Kıyamam Demiştim...

Evet hayatımın anlamı her şeyin başladığı bir mektup vardı.Hatırlarsın hatta belki saklarsın da, belkide bu yazıyı okuyunca gidip yırtacağın, ikimizden başka kimsenin okumadığı, senin soğuk bi parkda oturup da saatlerce bir banka ilişerek defalarca okuduğun mektup...

Bir gün anlayacaksın neden sessizce gittiğimi

Diye başlayan bir şarkının sözleri vardı içinde, biliyorum gidişim senin için ancak kıyametin kopuşu ne kadar sesiz olacak ise o kadar sesiz idi ama elimden daha iyisi gelmiyor du ki..

Senden vazgeçmek uğruna nasıl bir savaş verdiğimi

Diyordu bu şarkının sözleri, ama doğruydu, içinde bulunduğum durum aslında savaştan ibaretti, güzelliğin ile sana olan sevgim arasında yaşanan bir savaş çünkü güzelliğin sana çekerken kalbim ona zarar verme diye yırtıyor parçalıyordu kendini, dilim iki ateş arasında kalıp kurumuş çok iyi bildiği cümlelerden bile yoksundu üşüyordu bedenim bu cehennemde bir ışık arıyordum ve

Mevsim kış olur hani bir yudum güneş bulamazsın

Diye devam ediyordu mektupdaki dizeler, lif lif yoluyordu bu dram seyyahı bedenimi ömrümün en uzun dakikalarını yaşıyorken yanında bir daha görememek korkusu ile benden ölünceye kadar nefret etmeni göze almış bir şekilde baktığım gözlerin..

Sonsuz uçurumlardaki çiçeklere dokunamazsın

Dokunamıyordum çünkü yuvarlandığım bu sonsuz uçurumdan seni de beraber götürmek istemiyordum ama yanıyordu avuçlarımın içi bu kadar çok severken ve bu kadar yakında ve yine bu kadar uzak...

Her sabah bir sayfa daha eksilip gidiyor ömrümden

Her sabah bir sayfa daha yazılıyordu sensiz geçmiş ömrüme
ve bir yenisi açılıyordu önümde acı vermek istercesine,
hani yazmıştın ya sen de günlüğüne
” sensiz bir saniyem bile geçmez iken nasıl dayanırım günlere gecelere”

Ömrümün yıkıntılarında can çekişiyor umutlarım

Harabe bir binadan farkı olmayan ömrümden sen geçiyordun ansızın, bir köşede çırpınan umutlarıma bakıyordun ve diyordun ki “sen benim imkansızımdın” ve yine can çekişmeye başlıyordu umutlarım ama sen ellerimi tutmak istiyordun yine de, ben ise...

Ellerimde acılar ellerini tutamam kıyamam kıyamam sana

Diyordum ama sen yine anlamıyor anlamak istemiyordun bir türlü bu imkansızlığı, benimle beraber gitmek istediğini söylüyordun ölüme ama bilmiyordun sevdiğim bilmiyordun gözlerinde kendi mi kaybettiğim bilmiyordun ölümden beter hallare düşebileceğimizi..

Yollarımda ayaz var yaklaşma yollarıma kıyamam kıyamam sana

Dedikçe sen bir yol arıyordun ateşe ve hasrete çünkü sevgimiz kadar büyüktü ödememiz gereken bedel ve ben senden değil kaderimden korkuyordum bu ayazda kaybetmenden beni, ömrünü kaplayacak bir sis içinde kalmandan korkuyordum..

Karanlık gecelere ortak edemem seni kıyamam kıyamam sana

Dedim oysa benim korktuğumdan daha kötüsü oldu
sadece gecelerin değil gündüzlerinde karanlıklar içinde boğuldu
ah be ömrümü verdiğim senin istediğin bumuydu...

:(

Çok güzel bir mektup paylaşım için teşekkür ederim. alkış

dinlemek için tıkla : http://video.azbuz.com/videoParts/view.jsp?videoId=41000000000879388#set:0